Archeolodzy badają kurhan w lasach Nadleśnictwa Dukla

Fot. dukla.pl

Kurhan wstępnie był wiązany z epoką neolitu, czyli okresem około 3000-2500 p.n.e. Ku zdziwieniu badaczy okazało się, że pod nasypem ziemnym natrafiono na ślad po stosie ciałopalnym - miejscu, gdzie najprawdopodobniej dokonano kremacji zwłok ludzkich. Miało ono wielkość około 2x1,2 m i składało się z grubej warstwy polepy (przepalonej w ogniu gliny), dużej ilości węgla drzewnego, drobnych, przepalonych kości wraz z naczyniami ręcznej roboty.

Na obrzeżach nasypu kurhanu, w regularnych odstępach, znajdowały się pochówki ludzkie. Miały one postać grobów popielnicowych (spalonych kości umieszczonych w naczyniach glinianych) oraz jamowych, gdzie spalone szczątki umieszczano w niewielkich zagłębieniach wykopanych w ziemi.

Część z grobów była przykrywana niewielkimi brukami złożonymi z kamienia rzecznego. Stan zachowania odkrytych pochówków jest zły, większość została zniszczona przez rosnące tutaj przez stulecia drzewa.

Na podstawie znalezionych fragmentów naczyń odkryte cmentarzysko archeolodzy datują wstępnie na młodszą epokę brązu, a więc okres około 1 poł. I tys. p.n.e. i wiążą z ludnością kultury Gava, która przybyła na teren Dukielszczyzny z obszaru wschodniej Słowacji.

Obiekt z Łazów nie ma odpowiedników wśród innych stanowisk sepulkralnych Podkarpacia oraz Polski południowej. Obecny nasyp kopca jest silnie zniszczony przez drogi leśne oraz naturalne procesy i posiada wysokość około 1 m oraz średnicę od 17 do 20 m. Pierwotne rozmiary kopca wynosiły zapewne do 4 m wysokości, przy średnicy około 10 m.

Po zakończeniu badań planowane jest odtworzenie nasypu oraz włączenie obiektu, jako atrakcję turystyczną, w trasę rowerową MTB. Prace prowadzone są pod kierunkiem archeologa dr Wojciecha Pasterkiewicza.