Nie ma chętnych na prace remontowe dworku w Sielcu

Fot. gmina Iwierzyce

Pierwszy przetarg, na I etap prac, gmina ogłosiła jeszcze jesienią ubiegłego roku. Zarezerwowała na niego nieco ponad 1 mln zł. Ceny ofert były jednak za wysokie - od ok. 1,3 mln zł do ponad 1,9 mln zł). Przetarg więc unieważniono.

Po kilku miesiącach gmina postanowiła jednak wrócić do planowanej inwestycji i ogłosiła od razu dwa przetargi - na I oraz na II etap robót. Zarezerwowała na nie (odpowiednio) - 1 025 000 zł i 420 000 zł. Niestety, w wyznaczonym terminie na przetarg nie wpłynęła ani jedna oferta.

Przypomnijmy, w ramach I etapu w dworze w Sielcu przeprowadzone mają zostać roboty polegające m.in. na wymianie stropu, wykonaniu sufitu, przebudowie ścian wewnętrznych budynku celem utworzenia toalety przystosowanej dla potrzeb osób niepełnosprawnych, wymianie instalacji wewnętrznych, szpachlowaniu i malowaniu ścian i sufitów, wymianie posadzek i drzwi, izolacji fundamentów wraz z wykonaniem odboju i odwodnienie budynku. Etap II, to już wszystkie prace instalacyjne i wykończeniowe.

Calość prac miałaby potrwać 9 miesięcy.

Dwór usytuowany po lewej stronie drogi w kierunku Iwierzyc wzniesiony został w 1842 r. dla Franciszka Ksawerego Preka, poety i malarza, autora zbioru pamiętników zatytułowanych „Czasy i ludzie”. Prek mieszkał we dworze do śmierci w 1862 r. Po nim właścicielami Sielca byli kolejno: Weeber, Nowińscy, Mielczarowie. Ostatnią właścicielką była Janina Tałasiewicz. Rozbudowany przed II wojną światową został spalony w 1940 r. - po wojnie był odrestaurowany i przeznaczony na spółdzielnię i na szkołę.

Zespół dworski położony jest w południowej części wsi, wśród zabudowy wiejskiej, po wschodniej stronie lokalnej drogi relacji Sędziszów Małopolski - Iwierzyce.

Dwór ulokowany na ziemnej platformie będącej reliktem fortyfikacji bastejowych z XVII w., prostokątny rzut pierwotnego dworu i późniejszej dobudówki tworzą literę „L”, zasadnicza część o dwu traktach podłużnych, z sienią pośrodku. Główna bryła prostopadłościenna, parterowa, symetryczna, częściowo podpiwniczona, przekryta czterospadowym dachem polskim łamanym, urozmaicona gankiem od wschodu i czterokolumnowym portykiem od zachodu z zadaszeniami dwuspadowymi. Nad parterową, prostopadłościenną dobudówką założono dach wielospadowy.

Ściany dworu są wymurowane z cegły, obustronnie, gładko tynkowane, dachy pokryte dachówką ceramiczną. Elewacje osadzone są na cokole. Elewację frontową zasadniczej bryły rozplanowano jako symetryczną, siedmioosiową, z wejściem pośrodku, poprzedzonym czterokolumnowym portykiem, pozostałe elewacje wieloosiowe. W północno-wschodnim narożniku widoczne są w ścianie ślady po zamurowanym podcieniu narożnym w postaci kolumn o podobnych jak w portyku. Dekorację stanowią: profilowane gzymsy nadokienne, proste podokienniki, oraz drewniany ganek od wsch. z koronkowo wycinanym ornamentem.

Ogród zachował się w postaci swobodnie rozplanowanych, półnaturalnych grup drzew i krzewów w pn.-zach. części działki, nieco zaśmiecają go współczesne nasadzenia. Fortyfikacje ziemne czytelne są obecnie w postaci platformy zbliżonej obrysem do prostokąta, częściowo zniwelowanej w południowej części, zapewne przy okazji przedwojennej rozbudowy.

 .