Kolejne podejście pod remont dworku w Sielcu

Fot. gmina Iwierzyce

Pierwszy przetarg, na I etap prac, gmina ogłosiła jeszcze jesienią ubiegłego roku. Zarezerwowała na niego nieco ponad 1 mln zł. Ofert co prawda nie brakowało (pięciu oferentów), ale ich ceny były za wysokie od ok. 1,3 mln zł do ponad 1,9 mln zł). Przetarg więc unieważniono. Zwłaszcza, że gmina wstępnie oszacowała koszt wszystkich prac na ok. 1,43 mln zł (dofinansowanie wyniesie w sumie blisko 1,4 mln zł).

Po kilku miesiącach gmina postanowiła jednak wrócić do planowanej inwestycji i ogłosiła od razu dwa przetargi - na I oraz na II etap robót.

W ramach I etapu w dworze w Sielcu przeprowadzone mają zostać roboty polegające m.in. na wymianie stropu, wykonaniu sufitu, przebudowie ścian wewnętrznych budynku celem utworzenia toalety przystosowanej dla potrzeb osób niepełnosprawnych, wymianie instalacji wewnętrznych, szpachlowaniu i malowaniu ścian i sufitów, wymianie posadzek i drzwi, izolacji fundamentów wraz z wykonaniem odboju i odwodnienie budynku. Etap II, to już wszystkie prace instalacyjne i wykończeniowe.

Calość prac miałaby potrwać 9 miesięcy. Termin składania ofert wyznaczono na 19 lipca.

Dwór usytuowany po lewej stronie drogi w kierunku Iwierzyc wzniesiony został w 1842 r. dla Franciszka Ksawerego Preka, poety i malarza, autora zbioru pamiętników zatytułowanych „Czasy i ludzie”. Prek mieszkał we dworze do śmierci w 1862 r. Po nim właścicielami Sielca byli kolejno: Weeber, Nowińscy, Mielczarowie. Ostatnią właścicielką była Janina Tałasiewicz. Rozbudowany przed II wojną światową został spalony w 1940 r. - po wojnie był odrestaurowany i przeznaczony na spółdzielnię i na szkołę.

Zespół dworski położony jest w południowej części wsi, wśród zabudowy wiejskiej, po wschodniej stronie lokalnej drogi relacji Sędziszów Małopolski - Iwierzyce.

Dwór ulokowany na ziemnej platformie będącej reliktem fortyfikacji bastejowych z XVII w., prostokątny rzut pierwotnego dworu i późniejszej dobudówki tworzą literę „L”, zasadnicza część o dwu traktach podłużnych, z sienią pośrodku. Główna bryła prostopadłościenna, parterowa, symetryczna, częściowo podpiwniczona, przekryta czterospadowym dachem polskim łamanym, urozmaicona gankiem od wschodu i czterokolumnowym portykiem od zachodu z zadaszeniami dwuspadowymi. Nad parterową, prostopadłościenną dobudówką założono dach wielospadowy.

Ściany dworu są wymurowane z cegły, obustronnie, gładko tynkowane, dachy pokryte dachówką ceramiczną. Elewacje osadzone są na cokole. Elewację frontową zasadniczej bryły rozplanowano jako symetryczną, siedmioosiową, z wejściem pośrodku, poprzedzonym czterokolumnowym portykiem, pozostałe elewacje wieloosiowe. W północno-wschodnim narożniku widoczne są w ścianie ślady po zamurowanym podcieniu narożnym w postaci kolumn o podobnych jak w portyku. Dekorację stanowią: profilowane gzymsy nadokienne, proste podokienniki, oraz drewniany ganek od wsch. z koronkowo wycinanym ornamentem.

Ogród zachował się w postaci swobodnie rozplanowanych, półnaturalnych grup drzew i krzewów w pn.-zach. części działki, nieco zaśmiecają go współczesne nasadzenia.

Fortyfikacje ziemne czytelne są obecnie w postaci platformy zbliżonej obrysem do prostokąta, częściowo zniwelowanej w południowej części, zapewne przy okazji przedwojennej rozbudowy.