Tor do testowania nowego rodzaju transportu (pociągów magnetycznych) powstaje w Nowej Sarzynie na Podkarpaciu
NOWA SARZYNA, POWIAT LEŻAJSKI. Nevomo, twórca innowacyjnej, inspirowanej hyperloopem technologii MagRail, zakończył pierwszy etap budowy najdłuższego w Europie toru do testowania pasywnej lewitacji magnetycznej.
Teren testowego toru w lasach wokół zakładów chemicznych Ciech Sarzyna
W Nowej Sarzynie, na terenie należącym do spółki Ciech Sarzyna powstał tor kolejowy o długości około 700 metrów w standardzie konstrukcyjnym pozwalającym osiągać prędkość do 160km/h.
Tor będzie wykorzystywany do testowania lewitacji magnetycznej, funkcjonowania pojazdu oraz infrastruktury, funkcjonowania układów zasilania i współpracy pojazdu z infrastrukturą.
- Na początku marca rozpoczęliśmy instalację infrastruktury niezbędnej do lewitacji magnetycznej – silnika liniowego między szynami, bieżni lewitacyjno-stabilizującej na zewnętrznym obszarze szyn i układu zasilania. W międzyczasie montujemy też prototyp pojazdu, którym chcemy lewitować. Pełne testy planujemy rozpocząć już latem tego roku – powiedział Łukasz Mielczarek, dyrektor ds. infrastruktury i współzałożyciel Nevomo. - Dzięki pomyślnie przeprowadzonym testom będziemy mieli otwarte drzwi do wdrożeń pilotażowych, które planujemy zrealizować wspólnie z naszym partnerem Rete Ferroviaria Italiana, włoskim zarządcą infrastruktury.
Technologia kolei magnetycznej MagRail ma podnieść wydajność istniejącej infrastruktury kolejowej. To unikalne w skali światowej rozwiązanie ma umożliwiać ruch na tych samych liniach zarówno pojazdów magnetycznych, jak i pociągów konwencjonalnych bez dokonywania jakichkolwiek zmian w istniejącym taborze. Dzięki zastosowaniu elektrycznego napędu liniowego, zaawansowanej automatyce oraz zjawisku lewitacji magnetycznej, pojazdy szynowe będą mogły poruszać się po istniejącej infrastrukturze torowej z prędkością do 550 km/h.
Technologia MagRail pozwala na pełną automatyzację prowadzenia pojazdów, zwiększenie częstotliwości ich kursowania, bez stosowania klasycznej elektrycznej trakcji napowietrznej i bez ryzyka popełnienia błędu przez obsługę z rozkładem jazdy dostosowanym do potrzeb pasażerów i zmieniających się potoków podróżnych. Skutkiem ma być zwiększenie przepustowość linii kolejowych oraz obniżenie kosztów utrzymania o ok. 20-30%. Niższe ma być też koszty budowy w porównaniu z projektami kolei dużych prędkości.
Projekt toru współfinansowany jest przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Inteligentny Rozwój. Projekt realizowany jest w ramach konkursu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju: Szybka Ścieżka.