Światowy Dzień Uchodźców – opinia Sylwii K. Mazur
20 czerwca obchodzimy, jako Światowy Dzień Uchodźców. Liczba osób zmuszonych do opuszczenia miejsca zamieszkania rośnie z roku na rok, odwrotnie proporcjonalnie do wrażliwości reszty ludzkości...
Fot. Frontex.eu
Żyjemy w świecie paradoksów, ale świadomość, iż słowo uchodźca budzi w nas najgorsze skojarzenia, zamiast chęci niesienia woli pomocy powinno nas poważnie zastanowić.
Po pierwsze, w myśl zasady pacta sunt servanda należy pamiętać, że Polska jest sygnatariuszem Konwencji Genewskiej z 1951 r. oraz Protokołu Nowojorskiego z 1967 r., które zobowiązują nas do udzielenia schronienia tym, którzy uciekają przed prześladowaniem. Dokumenty zostały podpisane dobrowolnie i przez kolejne dziesięciolecia służyły także nam Polakom, kiedy szukaliśmy schronienia w najdalszych zakątkach globu.
Po drugie, wybierając swoich przedstawicieli musimy wiedzieć, iż ci w walce o polityczny byt nie będą wykorzystywać cierpienia innych osób do budowania swojej pozycji na sztucznym poczuciu lęku. Co więcej, oprócz reakcji ad hoc, powinniśmy oczekiwać od nich działań konstruktywnych, które przyczynią się do załagodzenia sytuacji. Tymczasem widzimy gadające głowy, które nie potrafią (świadomie lub nie) rozróżnić uchodźcy od migranta ekonomicznego czy terrorysty.
Po trzecie, (a może po pierwsze) pora wreszcie sobie uświadomić, iż w porównaniu z resztą świata, mamy naprawdę dużo. Cóż z tego, skoro słowa solidarność, humanitaryzm i miłosierdzie mocno się zdewaluowały i coraz częściej trącą hipokryzją. Niestety.
Sylwia Katarzyna Mazur, Instytut Badań nad Cywilizacjami WSIiZ w Rzeszowie
